De legering werd warmte behandeld tot drie verschillende temperomstandigheden:

i. i.

Solubilisatie (en): 965 ºC gedurende 1 uur gevolgd door olieblussen. ii.

peak veroudering precipitatie (P):na solubilisatiebehandeling, 720 ºC gedurende 8 uur gevolgd door 2 uur koeltijdnaar 620 ºC en vervolgens, 620 ºC gedurende 8 uur en luchtkoeling . IIII.

overaging (O):na piekverouderingscore, 800 ºC gedurende 36 uur gevolgd door ovenkoeling.

optische microfoto's van de CADE Inconel ™ 718 legering worden gepresenteerd in Fig. 1A en b. De microstructuur werd gekenmerkt door grote onregelmatige korrels in het millimeter grootte bereik. Zoals typisch plaatsvindt tijdens de stolling, ontwikkelt elke graan door een dendritische groei, waardoor de interdendedritische regio's zijn versierd door grove tweede fasedeeltjes, voornamelijk δ (NI3NB), MC-carbiden en fasen, zoals getoond in FIG. 1C. De volumefracties van MC-carbiden, fasen en 8naalden, waren respectievelijk 1,3%, 0,6% en 4,4%. De spatiëring van de secundaire dendrietarm was 157 μm ± 23 μm.

Het meetgebied in elke temperatuurconditie, van grootte 640 μm x 640 μm bestond een of een Weinig korrels, zoals getoond in de EBSD-kaarten van fig. 2.A, B en C voor de gesolubiliseerde, peak

ed en overwareneerslag, respectievelijk, waar

101; De kleurcode geeft in elk geval de kristallografische richting van het oppervlaknormaal aan.-&#

due aan de verschillende diffusiesnelheden van elk chemisch element, worden chemische segregaties verwacht in het gegoten materiaal bij de dendriet schaal. Fig. 3 toont de compositorale kaarten in de drie representatieve gebieden voor de zeven belangrijkste legeringselementen van deze legering: NI, CR, FE, MO, AL, TI en NB. De kaarten tonen aan dat NI een lichte segregatie voor de interdendedritische ruimtes presenteerde en dat het afwezig was van de tweede-phase-deeltjes in de interdendritische gebieden. Aan de andere kant, aangezien de diffusie van CR en Fe langzamer is dan andere elementen [7,8], hebben ze deneiging om in de kernregio van de Dendrites te worden gelokaliseerd. In het geval van MO en AL was hun inhoud lager dan de andere elementen en waren homogeen verdeeld langs de verschillende microstructuurfuncties. Integendeel, ti segregeerde sterk aan de interdendedritische gebieden, die deel uitmaken van de vorming van de tweede fasendeeltjes die in deze regio's aanwezig zijn, voornamelijk MC-carbiden. Tenslotte, NB gescheiden in de richting van de buitenste regio Dendrites, in het interdendritische gebied en de tweede-fase-deeltjes. Dientengevolge, en hoewel het gemiddelde NB-gehalte 5,1 gew.% Is, was het NB-gehalte van de Dendrite Core zo laag als 2 gew.%, Terwijl de NB-niveaus in de interdendritische regio's, weg van de tweede-fase-deeltjes, bereikte 8 gew.%. De fasen van de laves en 8naalden verschenen als eilanden met ongeveer 25 gew.% NB. Er werden geen significante verschillen in het gebied van chemische segregatie gevonden met tempertoestand, die aangeeft dat de temperaturen en de tijden respectievelijkniet hoog of lang genoeg waren om de chemische samenstelling te homogeniseren.

Finaal , de precipitaten in de piek verouderde toestand werden gekenmerkt door TEM. De legeringsmatrix omvat een FCC �-fase bestaande uit op een op NI gebaseerde solide oplossing. De �-matrix wordt versterkt door een intermetallische FCC �'-fase met samenstelling NI3 (TI, AL) en een fase van BCT � \"met samenstelling NI3NB gevormd tijdens het verouderen [9]. Fig.4 toont TEM-afbeeldingen van het exemplaar in de piek verouderde toestand bij verschillende vergrotingen. De � '' Precipitaten vertonen een langwerpige schijfvorm, waar101; zoals de � 'precipitaten bijna sferoïdaal zijn. Beiden hadden een gemiddelde grootte van 20nm. De aanwezigheid van complexe precipitaten die uit twee halve&spheroïdale � \"deeltjes worden aangebracht die een �\" schijf#Shape-precipitaat kan worden waargenomen, kunnen ook worden waargenomen, zoals getoond in FIG. 4B.--

---n---2.2.Mechanische eigenschappen De hardheid (H) en verminderde elastische modulus (ER) kaarten voor de solubiliseerde, piek aged en overwaardeneerslagtoestand worden getoond in Fig. 5 AC en DF, respectievelijk. De gemiddelde hardheidswaarden, zonder rekening te houden met de tweede fase-deeltjes, waren respectievelijk 4,7, 7,8 en 6,2 GPA voor de solubiliseerde, pieked en overwegendemper. De hardheidswaarden vertoonden echter een sterke gradiënt op de dendrite-schaal, met lagere waarden binnen de dendriet-kernen die deneiging hebben om te verhogen in de richting van de interdendedritische regio's (Fig. 5.A

C). Het moeilijkheidsverschil tussen de Dendrite-kern en de interdendedritische regio

was zo hoog als 2 GPA, afhankelijk van de conditie van het temperaat. Bovendien presenteerden de tweede fasen in de interdendedritische ruimtes, voornamelijk MC-carbiden, de hoogste hardheidswaarden (tot 30 GPA).

\\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n \\n